⭐⭐⭐⭐⭐
اگر فرزندتان اخیراً به سراغ یک ماده غیر قانونی رفته با یک درمانگر اعتیاد یا مشاور خبره در این رابطه صحبت کنید تا به شما کمک کند و تا دیرنشده از همان ابتدای کار از وخیم تر شدن اوضاع پیشگیری کنید. با فرزندتان صحبت کنید و بفهمید از چه راهی به این مواد دسترسی پیدا کرده، جلوی آن راه را در بین دوستان،گروه های اجتماعی،مدرسه و...هرچه سریع تر سد کنید.
البته باید دقت کنید شکل گیری اعتیاد یک شبه روی نمی دهد، پس یک برخورد ضربتی، یک شبه و اصطلاحاً چکشی هرگز راهگشا نیست. در صورت اطلاع از سوء مصرف مواد توسط فرزندتان توصیه اصلی ما این است که عجله نکنید عصبانیت و ناراحتی خود را مهار کرده و رفتار خود را تحت کنترل بگیرید و سپس تا حد امکان در مورد بیماری اعتیاد و عوارض آن با مطالعه کتاب ها و مشورت با مشاوران کسب اطلاع کنید. پس از انجام این سه توصیه، حال باید مجموعه ای از اقدامات جدی را انجام دهید.
وقتی قوانینی را در خانواده پیاده می کنید به نکات ذیل توجه داشته باشید:
• تا می توانید قوانین روشن و قابل اجرایی تدوین کنید که عمل به آنها ممکن باشد و دردسر ساز نباشد.
• قوانین را جدی بگیرید و حتما آنها را پیگیری کنید که به آنها عمل شود.
• این قوانین باید برای تمام اعضای خانواده باشد تا تشویق‌ها و تنبیه ها هم باید برای همه مقرر شود.حتی خودشما!
• توجه داشته باشید هر خانه‌ای متناسب با فرهنگ و شئونات خانواده قوانین خاص خودش را دارد.
• در تدوین قوانین،علاوه بر شما(والدین خانواده) که تصمیم‌گیرندگان اصلی هستید سایر اعضای خانواده و بچه ها را هم درگیر کنید.
• قوانین خانواده را بدون هیچ گونه ابهامی بیان کنید و مطمئن شوید که فرزندان شما از محتوای آن ها علت وضع شدن آن ها و جدی بودن شما در اجرای آنها به خوبی آگاه شدند.
برخی از تنبیه های مورد استفاده در برابر شکستن قوانین خانواده می تواند این موارد باشد:
• محرومیت از دیدن تلویزیون یااستفاده از رایانه
•حتی تعریف و تمجید از،فرزندتان ،چه فردی و چه در جمع دوستان و آشنایان
ویاهر آنچه که می تواند برای فرزند شما خوب و تشویق کننده باشد.درتنظیم تشویق ها باید توجه شود که فرزند شما رفتارخود را منوط،به دریافت پاداش نکند.(برای مثال حالا که من فلان کار را کردم شما هم باید فلان چیز را برایم بخرید)بنابراین بهتراست پاداش ها پس از رویداد یک رفتار صحیح ازطرف فرزندان ازسوی شما مقرر شده و اجرا شود.از طرفی قراردادن پاداشهای بزرگ ویا بدون تناسب با سختی کاروباهدف تطمیع فرزندان صحیح نیست.برای مثال اگر درکنکور قبول شوی برایت ماشین میخرم،درحالی که پاداشهای کوچکتر ،براساس انجام یک کار کوچک،مشخص و قابل تکرار موثرتراست.نظیر،من و مادرت از اینکه در امتحانات زیست و ریاضی این هفته نمره های خوبی گرفته ای بسیار خوشحال شدیم و تصمیم گرفتیم این ساعت رابه شما هدیه بدهیم.توجه کنید که تنبیه نباید بیشتر از ۲هفته به طول انجامد.درغیر اینصورت بچه فراموش می کند برای چه مساله و کاری تنبیه شده و مساله برایش عادی می شود.
ازطرف دیگر آنقدر سخت گیری به خرج ندهید که فرزندتان را فراری دهید،طوری که ازصحبت کردن و گفتن وقایع به شما اجتناب کند.تنبیه ها را بجا و به موقع به کار ببرید و به او خاطرنشان کنید که:
"من از اینکه شنیدم شما سراغ مواد غیرقانونی رفتید،بسیار ناراحت شدم، اما از اینکه صادقانه موضوع را بامن در میان گذاشتی و حقیقت را به من گفتی،خوشحال هستم.چون می توانیم باهم به دنبال راه حلی باشیم و دوست ندارم که شما بیشتر از این گرفتار شوی" ویا "من ب عنوان پدر/مادر شما دوست دارم یا از شما توقع دارم با من صادقانه صحبت کنی تا باهم برای مشکلات راه حل هایی پیدا کنیم".
