فرزندانتان را به حال خودشان رها نکنید.
در کارهای مختلف و مسائل گوناگون زندگی فرزندتان ،با آنها همراهی کنید و نشان دهید که زندگی و فعالیتهای او برای شما مهم است و همچنین اگر فرزندان شما.فعالیت های مثبت و مورد علاقه برای انجام دادن داشته باشند خطر کمتری آنها را تهدید میکند. با شرکت در فعالیتهای فرزندتان در زندگی او وارد شوید به عنوان مثال برای تیم فوتبالی که فرزندتان در آن عضواست، نوشیدنی تهیه کنید و آنها را برای استراحت دعوت کنید. ساعاتی را برای تفریح، بازی و گردش با فرزندتان اختصاص دهید. کلاسها ،کیفیت و اوضاع آن ها را از فرزندتان جویا شوید.به مدرسه سر بزنید و از وضعیتش مطلع شوید. در پروژه های علمی ـ تحقیقاتی فعالیت های فوق برنامه و ....با فرزندتان همکاری کنید.به پیشرفت هایش اهمیت داده و او را تشویق کنید. حمایت ها ،پیگیری ها و تذکر های شما به فرزندانتان این مسئله را در ذهن او القا می کند که فعالیت هایش مهم و تاثیرگذار است.معایب و محاسن آنها را می یابد و حتی به او کمک میکند تا همچنان که بزرگتر میشود گام‌های بزرگتری بردارد و فعالیت های مفید و تاثیرگذار تری را به انجام برساند.از جمله فعالیت هایی که شما را با زندگی فرزندتان درگیر می‌کنند می‌توان به موارد زیر اشاره کرد :
حداقل ۱۵ دقیقه مطابق میل فرزندتان باشید و آنچه را که می خواهید انجام دهیدو همراهش باشید. کتابی را که او می‌خواهد با هم بخوانید، بازی هایی را که او می خواهد با هم انجام دهید و حتی اجازه دهید قوانین خودش را در بازی اجرا کند ،روی کاری که فرزندتان انتخاب می کند با هم مشورت کنید.به رستورانی که او انتخاب می کند رفته و آنچه را که سفارش می‌دهد میل کنید .این اقدامات روابط به والدین ـ فرزند را محکم تر می کند و حتی منجر به شناخت بهتر می شود.
*هفته یک بار وقت بگذارید تا کارهای خاصی را با هم انجام دهید. بازدید از یک کتابخانه، رفتن به پارک ،کوهنوردی یا پیاده روی، جستجو در اینترنت و کار با رایانه برای اینکه چیزهای تازه ای را یاد بگیریدو به او یاد دهید.
*ازفعالیت ها و کارهای مهم و خوبی که فرزندتان انجام می‌دهد حمایت کنید؛ مثلاً اگر مسابقه‌فوتبال مهمی در پیش دارد، با اوفوتبال تمرین کنید، در تقویت روحی و جسمی او بکوشیدوحتی به زمین ورزش رفته و تیم او را تشویق کنید.
*زمانی را اختصاص دهید تا خبرها و اتفاقات مهم روزانه را برای یکدیگر تعریف و توصیف کنیدوازحال هم و کارهایی که در آن روز انجام گرفته از یکدیگر سوال کنید. هم درباره کارهای خودتان با فرزندتان صحبت کنید و هم از او بخواهید درباره کارهای روزمره برای شما صحبت کند .
بسیاری از ما نگران این هستیم که توجه زیادی به فرزندان آنها را پر توقع یا به اصطلاح لوس میکند. توجه کنید که فرزندان ما نباید احساس کنند که زندگی ما هستند. و همه ی تلاش ما در زندگی با هدف ایجاد رضایت در آنها انجام میشود.(حتی اگر واقعیت همین باشد) بلکه آنها باید بدانند و مطمئن باشند جایگاه و زمان خاصی در زندگی ما به آنها اختصاص دارد و این جایگاه و ارتباط ناشی از آن ها میان ما و فرزندان؛فرصتی طلایی برای ماست که آگاهی های خود را برای آنها منتقل کرده و با بررسی رفتارهای آنها سعی کنیم با برنامه‌ریزی صحیح این رفتارها و برداشت ها را اصلاح کنیم.
